۱۰ روش باورنکردنی حیوانات برای دوام آوردن در محیط های سخت
گوپا: به گزارش گوپا، زندگی در محیط زیست با شرایط اقلیمی مختلف می تواند برای حیوانات سخت باشد. برای زنده ماندن، حیوانات مجبور شده اند به روش های شگفت انگیزی روی آورند. در این خبر می خواهیم ۱۰ روش باورنکردنی برای زنده ماندن حیوانات در محیط های سخت را معرفی نماییم.
به گزارش گوپا به نقل از ایسنا و به نقل از بیزینس اینسایدر، اولین حیوانی که می خواهیم روش آن برای تحمل شرایط سخت را به شما معرفی نماییم قورباغه جنگلی است.
قورباغه های جنگلی بدن خویش را منجمد می کنند
برای زنده ماندن در زمستان، تا ۶۰ درصد از بدن قورباغه های جنگلی(wood frogs) آلاسکا به صورت جامد منجمد می شود. آنها همینطور نفس خویش را متوقف می کنند و قلب آنها از تپش باز می ایستد. این کار به آنها اجازه می دهد تا در دمای ۸۰- درجه فارنهایت زنده بمانند اما در بهار آنها از حالت جامد در می آیند. برای رسیدن به این حالت نیمه یخ زده، قورباغه ها غلظت بالایی از گلوکز(تا ۱۰ برابر مقدار طبیعی) را در اندام ها و بافت های خود ایجاد می کنند در نتیجه املاح قند بعنوان محافظ سرما عمل می کند و از کوچک شدن یا مرگ سلول های آنها جلوگیری می کنند.
خرموش های کانگورویی بدون نوشیدن آب زنده می مانند
بدن خرموش های کانگورویی(Kangaroo rats) برای زنده ماندن در بیابان بدون خوردن جرعه ای آب، سازگار شده است. در عوض، این حیوانات تمام رطوبت مورد نیاز خویش را از دانه هایی که می خورند دریافت می کنند. این موجودات همینطور شنوایی باورنکردنی دارند و می توانند تا ۹ فوت بپرند که این امر به آنها کمک می نماید از دست شکارچیان در امان بمانند.
ماهی های قطب جنوب پروتئین ضد یخ در خون خود دارند
یخ ماهی سانیان (Notothenioidei) نام یک زیرراسته از راسته سوف ماهی سانان است. در خون این ماهی ها یک گلیکوپروتئین ضدیخ وجود دارد که از به وجود آمدن هر نوع کریستال یخ در بدنشان جلوگیری می کند. بدن پنج خانواده از یخ ماهی سانیان پروتئین های ضد یخی برای زنده ماندن در اقیانوس منجمد جنوبی که قطب جنوب را احاطه کرده است، تولید می کنند. این پروتئین ها به کریستال های یخ در خون آنها متصل می شوند و از یخ زدن ماهی جلوگیری می کنند. این سازگاری خارق العاده به توضیح این که چرا این ماهی ها ۹۰ درصد از زیست توده ماهی های آن منطقه را می سازند کمک می نماید.
گاوغوک آفریقایی برای زنده ماندن در فصل خشک مخاطی خاص ایجاد می کند
گاوغوک آفریقایی(African bullfrog) در ساوانای آفریقا جایی که بسیار گرم و خشک است، زندگی می کند. وقتی قورباغه بیرون از آب است، مخاط روی پوستش با حل کردن اکسیژن هوا به او کمک می نماید تا نفس بکشد. برای پیشگیری از خشک شدن پوستش در آب و هوای گرم آفریقا، گاوغوک آفریقایی خویش را شش تا هشت اینچ زیر زمین دفن می کند. سپس یک غشای مخاطی بوجود می آورد که به صورت پیله سخت می شود. گاوغوک آفریقایی می تواند تا هفت سال در حالیکه منتظر باران است، در این پیله بماند. وقتی فصل باران می رسد، رطوبت باران کیسه مخاطی را نرم می کند، همین مساله قورباغه را بیدار می کند. ظهور رطوبت شروع فصل بارانی که زمان زاد و ولد قورباغه ها است و آنها در این زمان بیشترین فعالیت دارند را نشان داده است.
سِپیداج با محیط اطراف خود ترکیب می شود
سِپیداج(Cuttlefish ) توانایی شگفت انگیزی در تغییر رنگ و بافت خود دارد تا با محیط اطراف خود ترکیب شود. آنها می توانند میزان جذب نور در محیط را تشخیص دهند و سپس آنرا با رنگدانه های خود تقلید کنند. آنها دارای ۳ لایه پوست(زرد، قرمز و قهوه ای) هستند که میتوان آنها را به روش های مختلف کشید تا رنگ ها و الگوهای منحصر به فردی ایجاد کرد. پوست آنها همینطور دارای پاپیلاهایی است که سبب می شود این ماهی ها مانند مرجان، سفت و سخت به نظر برسند. این خصوصیت ها در کنار هم سبب می شوند تا آنها از دست شکارچیان فرار کنند و همینطور به طعمه ها حمله کنند.
کرم های لوله ای آب سمی را به غذا تبدیل می کنند
دانشمندان مدت ها فکر می کردند که حیات نمی تواند در چاه گرمابی در اعماق اقیانوس وجود داشته باشد. اما در سال ۱۹۷۷، آنها کرم های لوله ای(tubeworms ) غول پیکری را یافتند که در امتداد شکاف گالاپاگوس، ۸۰۰۰ فوت زیر سطح اقیانوس زندگی می کردند. چاه گرمابی یا مجرای گرمابی در واقع شکافی بر روی سطح زمین است که از لحاظ زمین شناسی، آب های اطراف خود را گرم می کند. چاه های گرمابی اغلب در مناطقی که از لحاظ آتشفشانی فعال می باشند مانند مناطقی که صفحات زمین ساختی درحال جدا شدن از هم هستند، بسترهای اقیانوسی و تفتگاه ها یافت می شوند. این کرم های لوله ای در تاریکی کامل زیستگاه خود احاطه شده اند و در آب پر از گاز سمی و اسید زندگی می کنند. آنها معده، روده و چشم ندارند. در عوض، آنها "کیسه های باکتری" با ساختارهای قلب مانند و اندام های تولید مثل هستند. باکتری های داخل کرم ها از سولفید هیدروژن سمی موجود در آب استفاده می نمایند که می تواند بیشتر حیوانات را بعنوان منبع انرژی برای تولید کربوهیدرات ها از بین ببرد.
اوکاپی ها روی پاهای خود غدد بویایی دارند
زرافهٔ گردن کوتاه یا اُکاپی(Okapi) حیوانات عجیبی هستند که شبیه تلفیقی از زرافه و گورخر هستند. آنها در جمهوری دموکراتیک کنگو زندگی می کنند، جایی که هوا بسیار گرم است و شکارچیانی مانند پلنگ همیشه در کمین هستند. برای زنده ماندن، زرافه گردن کوتاه یا اُکاپی از سه ترفند سازگاری کلیدی استفاده می نماید. اول، آنها غدد بویایی روی پاهای خود دارند تا قلمرو خویش را مشخص کنند. دوم، آنها مکالمه های فروصوتی دارند که این امر به آنها اجازه می دهد با کودکان خود بدون این که شکارچیان صدای آنها را بشنوند، ارتباط برقرار کنند. در نهایت، آنها دارای زبان های ۱۴ تا ۱۸ اینچی هستند که می توانند از آن برای شستن چشم و گوش خود استفاده نمایند.
بادکُنَک ماهیان می توانند تا بیشتر از دو برابر اندازه اصلی خود باد کنند
بادکُنَک ماهیان که بادکنک ماهیان چهاردندانی و فوگل ماهیان و ماهی پُفی(Tetraodontidae) هم نامیده می شوند می توانند در صورت احساس خطر، شکم خویش را با آب باد کنند و گاهی اوقات برای پیشگیری از حمله شکارچیان احتمالی، بافت های میخ مانندی از خود نشان می دهند. گاهی اوقات، آنها فقط برای کشش عضلات خود پف می کنند. آنها می توانند تا بیشتر از دو برابر اندازه اصلی خود پف کنند. علاوه بر این، این ماهی نوروتوکسینی به نام تترودوتوکسین تولید می کند که مصرف آن سبب فلج و تشنج می شود. در بعضی موارد، مصرف بادکنک ماهیان می تواند به مرگ منجر شود.
فیل ها از گوش های غول پیکر خود برای خنک شدن استفاده می کنند
گوش فیل مانند یک مکانیسم خنک کننده داخلی عمل می کند. آنها می توانند با تکان دادن گوش های غول پیکر خود خنک شوند. فیل ها با انجام حرکتی مانند تکان دادن گوش های خود، نسیمی ایجاد می کنند و همین مساله جریان خون را در رگ های گوش تقویت می کنند که به خنک شدن آنها کمک می نماید. گاهی اوقات آنها از خرطوم خود برای پاشیدن قطرات آب و جریان های آب به پشت گوش ها استفاده می نمایند تا آن اثر خنک کننده را تقویت نمایند.
پلاتیپوس از نوک خود برای تشخیص میدان های الکتریکی ساخته شده توسط طعمه استفاده می کند
یک نوک اردکی یا اُرنی ترنگ یا پلاتی پوس(platypus ) می تواند میدان های الکتریکی ظریفی را که توسط طعمه اش در حین شکار و یافتن غذای خود تولید می شود، تشخیص دهد. پلاتیپوس برای جستجوی غذا در امتداد کف یک بدنه آبی مانند رودخانه یا نهر غواصی می کند. او به دنبال موجوداتی مانند سخت پوستان، کرم ها و لارو حشرات است که در اعماق آب زندگی می کنند. با بهره گیری از گیرنده های مکانیکی میله ای، پلاتیپوس می تواند تغییرات فشار، حرکت و سیگنال های الکتریکی را که توسط طعمه های کوچک باقی می ماند، دریافت کند. پلاتیپوس سر خویش را از این طرف به سمت دیگر حرکت می دهد تا گیرنده های مکانیکی را فعال کند، گیرنده های مکانیکی هم ساختاری شیمیایی هستند که امکان تشخیص محرک های مختلف مانند لمس، فشار، ارتعاش و صدا را فراهم می کنند.
منبع: goopa.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب