در ماه هم زلزله می آید
به گزارش گوپا طبق یك تحقیق تازه انتشار یافته، نزدیك ترین ˮماهواره طبیعیˮ زمین هنگامی كه سرد و منقبض می شود قادر به تولید لرزه های شدیدی است.
به گزارش گوپا به نقل از ایسنا و به نقل از گیزمگ، دانشمندان دریافته اند كه كره ماه در هنگام سرد شدن منقبض می شود و این اتفاق احتمالاً باعث شكسته شدن بخش هایی از پوسته این قمر شده و در نتیجه ماه لرزه های شدیدی اتفاق می افتد.
دانمشندان در راه رسیدن به این نتیجه از اطلاعات به دست آمده از ابزارهای عصر آپولو استفاده كردند كه توسط فضانوردانی كه قدم به ماه گذاشتند نصب شده است. همینطور داده های زیادی توسط مدارگرد قمری ناسا(LRO) به دست آمد.
مجموعاً پنج لرزه نگار توسط فضانوردان آپولو ۱۱، ۱۲، ۱۴، ۱۵ و ۱۶ بر روی سطح ماه قرار داده شد. این لرزه نگارها قبل از آن كه در سال ۱۹۷۷ از كار بیافتند ۲۸ ماه لرزه را با موفقیت ثبت كردند كه احتمالاً ناشی از اصطكاك در گسل های ماه بوده است.
ماه لرزه هایی كه در دهه های ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰ ثبت شدند سطح ماه را با قدرتی برابر با دو تا پنج ریشتر در زمین لرزاندند.
محققان این مطالعه جدید الگوریتمی را توسعه دادند كه به آنها اجازه می دهد تا مركز این لرزه ها را دقیقاً مشخص كنند.
مشخص شد كه مركز ۸ ماه لرزه در عمق ۳۱ كیلومتری در ناحیه گسل های رانشی بوده است. این ساختارهای چشم گیر كه از لحاظ ظاهری شبیه به صخره ها در زمین هستند می توانند كیلومترها طول و هزاران متر ارتفاع داشته باشند.
گسل های رانشی زمانی ایجاد می شوند كه درون ماه سرد شود. در این هنگام پوسته شكننده ماه می شكند و قسمت هایی از آن جابجا می شود. تابحال حدود ۳۵۰۰ عدد از این گسل ها توسط مدارگرد ناسا كشف شده است.
نزدیكی نسبی ماه لرزه ها به گسل ها نشان داده است كه آنها به جای اثر برخورد سیارك ها به وسیله فعالیت درونی ماه به وجود آمده اند.
از هشت ماه لرزه ای كه نزدیك به گسل های رانشی رخ داده اند، شش تای آنها زمانی اتفاق افتاده اند كه ماه در دورترین فاصله مداری خود با زمین قرار داشته است. این نقطه كه به نام نقطه اوج شناخته می شود، دوره ای است كه در آن جاذبه زمین بیشترین تأثیر یا فشار را در ساختار ماه بوجود می آورد.
"توماس واترز" نویسنده اصلی این مقاله و دانشمند ارشد در مركز مطالعات زمین و سیاره در مؤسسه اسمیتسونیان در واشنگتن اظهار داشت: ما فكر می نماییم احتمالاً این هشت زلزله به واسطه گسستگی های ناشی از ایجاد فشار و نیروهای جزر و مدی بوجود آمده است.
تصاویر LRO نشان داده است كه كه ماه هنوز فعال است. بعنوان مثال، لكه های روشنی در نزدیكی گسل های ماه مشاهده می شوند كه بعد از مدتی تغییر می كنند.
"نیكلاس شمر" استادیار زمین شناسی در دانشگاه مریلند می گوید: این یافته ها برای من بدین مفهوم است كه ما باید به ماه بازگردیم. ما از مأموریت های آپولو بسیار آموختیم، اما آنها خیلی سطحی كار كردند. با شبكه ای بزرگ تر از لرزه نگارهای مدرن می توانیم پیشرفت های بزرگی در درك ماه داشته باشیم.
این مطالعه در مجله Nature Geoscience انتشار یافته است.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب