در موش ها كشف شد
سلول هایی كه از مغز در مقابل آلزایمر محافظت می كنند
گوپا: پژوهشگران آمریكایی در بررسی جدید خود، سلول هایی را كشف كردند كه می توانند از مغز در مقابل آلزایمر محافظت كنند.
به گزارش گوپا به نقل از ایسنا و به نقل از ساینمگ، شاید خیلی از ما نگران پروتئین هایی باشیم كه با افزایش سن در مغز تجمع می كنند و به بروز بیماری هایی مانند آلزایمر منجر می شوند اما ممكنست از برخی پروتئین های مشابه كه در عضلات جمع می شوند و به آتروفی عضلانی در سنین بالا می انجامند، غافل باشیم.
دانشمندان "دانشگاه كالیفرنیا، بركلی" (UC Berkeley)، سلول هایی را در مغز یافته اند كه می توانند به پاكسازی تجمع این پروتئین ها و طول عمر در كرم ها و موش ها كمك كنند. شاید نتایج این پژوهش، به ارائه داروهایی منجر شود كه به بهبود سلامت عضله و افزایش طول عمر سالم كمك می كنند.
پژوهشگران در این پروژه دریافتند كه چهار سلول گلیال در مغز كرم، واكنش استرس را در سلول های سراسر بدن كنترل می كنند و طول عمر كرم را تا ۷۵ درصد می افزایند. این كشف، غافلگیركننده بود برای اینكه سلول های گلیال معمولا سلول های پشتیبان سلول های عصبی به شمار می روند كه كارهای واقعی مغز مانند یاد گرفتن و به خاطر سپردن را انجام می دهند.
یافته های این پژوهش كه یك پژوهش انجام گرفته در سال ۲۰۱۳ را دنبال می كنند، نشان می دهند كه نورون ها به تنظیم واكنش استرس در سلول های "پریفرال"(peripheral) كمك می كنند، طول عمر كرم را می افزایند و به بهبود تنظیم نورون ها می پردازند.
این نتایج، تصویری از رویكرد دو سویه مغز به نمایش می گذارند كه می تواند به سلامت سلول های بدن كمك نماید. هنگامی كه مغز، یك محیط استرس زا را احساس می كند، باكتری ها و ویروس ها را مورد حمله قرار می دهد تا واكنش خودرا نسبت به استرس ابراز كند اما از آنجائیكه سیگنال های الكتریكی فقط یك واكنش كوتاه مدت به وجود می آورند، سلول های گلیال، هورمونی را منتشر می كنند كه می تواند به بروز واكنش بلندمدت و ضد استرس منجر شود اما تابحال ناشناخته مانده است.
"اندرو دیلین"(Andrew Dillin)، استاد زیست شناسی مولكولی و سلولی دانشگاه كالیفرنیا، بركلی و پژوهشگر "موسسه پزشكی هاورد هیوز"(HHMI) آمریكا اظهار داشت: ما در این پژوهش دریافتیم كه اگر این واكنش ها در مغز فعال شوند، با سلول های پریفرال ارتباط برقرار می كنند تا مغز از زوال ناشی از افزایش سن حفظ شود. این واكنش ها، به راه اندازی مجدد متابولیسم منجر می شوند و از تجمع پروتئین پیشگیری می كنند.
از آنجائیكه بنظر می رسد كه تاثیر سلول های گلیال در موش ها با تاثیر آنها در انسان ها یكسان است، شاید نتایج بررسی هایی كه روی موش ها انجام شده، در مورد انسان نیز صدق كند. بدین ترتیب، می توان از این نتایج برای ارائه داروهایی بهره برد كه با از بین رفتن عضله و اضافه وزن مقابله می كنند و شاید به افزایش طول عمر سالم منجر شوند.
بررسی انسان های مبتلا به "كم ماهیچگی"(sarcopenia) یا انسان ها و موش های مسن، نشان میدهد كه در عضلات آنها تجمع پروتئین وجود دارد. شاید یافتن هورمون عامل این شرایط، به حفظ توده عضلانی افراد مسن كمك نماید و فرصت بزرگی را در اختیار ما بگذارد.
این پژوهش، در مجله "Science" به چاپ رسید.
منبع: گوپا
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب