درمان سرگیجه با كاشت گوش داخلی
به گزارش گوپا نمونه اولیه ایمپلنت دهلیزی چند کاناله که همراه با یک ردیاب حرکتی نصب شده روی سر کار می کند، می تواند به برقراری تعادل در مبتلایان به سرگیجه کمک نماید.
به گزارش گوپا به نقل از ایسنا و به نقل از نیو اطلس، اگر کسی از اختلال عملکرد دهلیزی دو طرفه رنج می برد، به این مفهوم است که گوش داخلی او حس تعادل خویش را به درستی حفظ نمی نماید. در نتیجه فرد خیلی راحت گرفتار سرگیجه می شود. با این وجود به نظر می آید یک ایمپلنت جدید این مشکل را برطرف می کند و سرگیجه را به میزان قابل توجهی می کاهد.
افت یا اختلال عملکرد دهلیزی دو طرفه(BVH) یک وضعیت ناهمگن است که در نتیجه نقص در اندام های دهلیزی، اعصاب هشتم جمجمه ای یا تلفیقی از این دو ایجاد می شود. این وضعیت سبب اختلال در رفلکس دهلیزی-چشمی(VOR) و عملکردهای اصلی اندام های دهلیزی می شود.
اختلال عملکرد دهلیزی دو طرفه می تواند کاملاً ناتوان کننده باشد، چونکه سبب می شود فرد مبتلا گرفتار تلو تلو خوردن شود و در هنگام راه رفتن تعادل نداشته باشد. این امر نه تنها سبب رنج زیادی در فرد می شود، بلکه سبب می شود فرد هر لحظه در خطر لغزش و سقوط باشد.
حتی وقتی فردی که به BVH مبتلا است، نشسته باشد، تنها با حرکت دادن سر خود گرفتار تاری و پرش دید می شود. ازاین رو به مبتلایان به این بیماری سفارش می شود فعالیتهایی مانند رانندگی را انجام ندهند، چون که سرگیجه آنها می تواند جان خود یا افراد دیگر را به خطر بیندازد.
درمان این بیماری معمولاً شامل انجام تمرینات توان بخشی دهلیزی و پرهیز از داروهایی است که امکان دارد به گوش داخلی صدمه برساند یا عملکرد مغز را مختل کند. اما متأسفانه انجام این اقدامات اغلب تفاوت چندانی در وضعیت این بیماران ایجاد نمی کند.
دانشمندان در دانشکده پزشکی دانشگاه "جانز هاپکینز" در جستجوی یک چاره و درمان موثرتر، کار خویش را با اصلاح ایمپلنت حلزون گوش شروع کردند. به صورت معمول این دستگاه با تحریک عصب حلزون شنوایی به ناشنوایان کمک می نماید و الان بعد از اصلاح توسط دانشمندان، به جای تحریک عصب حلزون شنوایی، عصب دهلیزی گوش داخلی را که در نزدیکی آن قرار دارد، تحریک می کند.
زمان بندی و شدت پالس های الکتریکی تحریک کننده این ایمپلنت توسط یک ردیاب حرکتی نصب شده بر روی سر فرد تعیین می شود. به این ترتیب، هر بار که سر بیمار چه به اختیار خودش و چه بعنوان بخشی از فعالیت عادی بدن مانند راه رفتن حرکت می کند، این ایمپلنت مبادرت به تحریک عصب دهلیزی معیوب می کند.
گفتنی است که در کسی که به BVH مبتلا نیست، این عصب به خودی خود و در واکنش به حرکات سر، فعالیت می کند.
برای این مطالعه، این ایمپلنت به همراه یک ردیاب حرکتی با جراحی در گوش هشت بیمار مبتلا به BVH قرار گرفت. هنگامی که آنها شش ماه و سپس یک سال بعد ارزیابی شدند، مشخص شد که در چهار مورد از پنج وضعیت اندازه گیری شده همچون راه رفتن نتایج گزارش شده به صورت قابل توجهی بهبود یافته است.
گفته می شود هر هشت داوطلب گرفتار کاهش شنوایی از یک گوش شده اند. پنج نفر از آنها بدون استفاده از سمعک قادر به استفاده از تلفن بودند، اما سه نفر دیگر قادر نبودند. با این حال، دانشمندان از نتایج کاملاً راضی هستند.
"مارگارت چو" دانشجوی دکترا که همراه با دکتر "چارلی دلا سانتینا" هدایت این مطالعه را بر عهده داشته است، می گوید: بهبود عملکرد در آزمایشات بالینی استاندارد برای تعادل و راه رفتن بسیار چشم گیر بوده است. خوشحال کننده تر اینکه بیماران ما توانسته اند به فعالیتهای زندگی روزمره خود مانند ورزش، دوچرخه سواری، باغبانی یا حتی رقص بپردازند.
این مطالعه در مجله پزشکی New England انتشار یافته است.
لازم به ذکر است که قبلاً یک تیم در مرکز پزشکی دانشگاه "واشنگتن" کاشت گوش داخلی را برای درمان بیماری "نشانگان منییر"(Meniere) انجام داده اند که یکی از علل BVH است.
"نشانگان منییر" شایع ترین علت سرگیجه واقعی است که در شکل کلاسیک خود با حملات سرگیجه تکرار شونده، وز وز گوش و کاهش شنوایی حسی-عصبی و احساس پری و افزایش فشار در گوش تظاهر می یابد. این بیماری، بیماری گوش داخلی است که در آن افزایش فشار مایع اندولنف را داریم. حملات سرگیجه حداقل ۲۰ دقیقه طول می کشد و اغلب با تهوع و استفراغ توأم است.
این بیماری نخستین بار توسط دکتر "پروسپر منییر"(Prosper Ménière) در سال ۱۸۶۱ توصیف گردید. شیوع آن ۰٫۳ تا ۱٫۹ در هر ۱۰۰۰ نفر است و زنان بسیار بیشتر از مردان به آن مبتلا می گردند. بیشترین شیوع آن هم در سنین ۴۰ تا ۶۰ سالگی است.
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب